Houtwallen, singels en bosjes verbinden natuurgebieden
Al sinds de jaren ‘90 van de vorige eeuw worden ecologische verbindingszones, zoals houtwallen, singels, bosjes en poelen ingericht. Dit doen we om planten en dieren de kans te geven zich te verspreiden naar andere gebieden waar ze voedsel kunnen vinden en zich kunnen voortplanten. Als planten en dieren geen uitwisseling hebben met planten en dieren in andere gebieden lopen zij het risico om uit te sterven.
Natte en droge verbindingszones
Er zijn natte en droge verbindingszones. 6 modellen bieden handvatten voor de inrichting: model Das, Kamsalamander, Vuurvlinder, IJsvogelvlinder, Rietzanger en Winde. Deze modellen geven aan voor welke groep van dier en plantensoorten de verbindingszone bedoeld is. Zo is voor model Das nodig dat er landschapselementen zoals houtwallen, singels en bosjes zijn. Bij model Kamsalamander gaat het vooral om de aanleg van poelen. Maar ook voor dit model horen bosjes, houtwallen en kruidenrijk grasland aanwezig te zijn. Zo heeft ieder model zijn specifieke kenmerken.
Alle ecologische verbindingszones met bijbehorend model of modellen zijn hier op kaart te vinden: klik in 'Kaartlagen (1e tab) in het keuzemenu links bovenin uw scherm, op 'Natuur 'en daarbinnen op ‘Ecologische verbindingszones’ (3e optie van onderen) om de verbindingszones te tonen op kaart.
Ontwikkelen en beschermen
In Gelderland maken de waterschappen de natte ecologische verbindingszones. Zij leggen natuurvriendelijke oevers en poelen aan. De gemeenten leggen de droge ecologische verbindingszones aan. De gemeenten zorgen ervoor dat de ecologische verbindingszones in het bestemmingsplan komen te staan. Dit voorkomt dat een verbindingszone zomaar weggehaald kan worden. De verbindingszones worden ook beschermd via de provinciale Omgevingsverordening. Bij het maken van nieuwe ruimtelijke plannen worden ze dan niet vergeten.
