Daarnaast zijn in flankerende beleidsvelden vaak beleidsregels opgenomen die invloed hebben op het al dan niet mogen splitsen van een woning. Het voornaamste voorbeeld hiervan zijn parkeernormen, maar het kan ook gaan om bijvoorbeeld eigenschappen van de woningen, de ruimtelijke kwaliteit of bovenwettelijke verduurzamings-eisen.
Het moeten voldoen aan parkeernormen en aan andere flankerende beleidsregels voor twee (of meer) woningen in plaats van één, zorgt voor een extra druk op de openbare ruimte. Het kan voorkomen dat door het niet kunnen voldoen aan de eisen, de splitsingsplannen niet door kunnen gaan. De gemeente kan er dus voor kiezen deze of andere gemeentelijke beleidsregels te laten vieren of niet te handhaven om splitsen mogelijk te maken.
Hoe gaat het in zijn werking?
Wanneer bijvoorbeeld de parkeernormen worden versoepeld, wordt woningsplitsen op meer plaatsen mogelijk. In een parkeernota worden parkeernormen bepaald voor onder andere woningen. Afhankelijk van het type woning en de wijk kan de parkeernorm verschillen en oplopen tot twee parkeerplaatsen per woning. Bij een woningsplitsing moeten in het uiterste geval vier parkeerplaatsen worden gerealiseerd, een toevoeging van twee extra parkeerplaatsen in de openbare ruimte. Hier is niet altijd ruimte voor, de geldende parkeernorm kan een woningsplitsing dus dwarsbomen. Door de woningsplitsingseis te laten vieren of los te laten kan de woningsplitsing wel worden toegestaan.
Een ander voorbeeld van een woningsplitsingseis die versoepeld kan worden is de ondergrens van het gebruiksoppervlakte van de gesplitste woning. De meeste gemeenten hanteren een minimale ondergrens van het gebruikersoppervlakte voor de gesplitste woning. Dit om huurdersuitbuiting te voorkomen. In sommige gevallen kan een gemeente overwegen de ondergrens van het gebruiksoppervlak te verlagen om meer splitsingen mogelijk te maken.
